Në datat 12 dhe 13 janar, ora 19:00, në skenën e Teatrit Kombëtar do të ringjitet drama lirike e Mihal Luarasit “Përjetësisht dashuria…”.
Kjo është një dramë mbi vetminë e brezit të tretë, një fenomen i zakonshëm për shoqërinë shqiptare në dy dekadat e fundit.
Dy protagonistët, Zarina dhe i shoqi, Dioni, janë pensionistë mbi të shtatëdhjetat dhe jetojnë vetëm, pas largimit të fëmijëve në emigracion. Përmes problemeve të ekzistencës së përditshme, lajtmotivi kryesor është biseda për fëmijët, gjithnjë e më të huaj, gjithnjë e më indiferentë për fatin e prindërve që kanë lënë pas.
Ngjarja zhvillohet brenda 24 orëve.
Fillon me një ëndërr “parafolëse” që ka parë Zarina, gjë që hap mes tyre plagë të vjetra dhe vuajtje të reja, rikthime në të shkuarën e dashurisë, të xhelozisë, të pasionit të tyre të pashuar …
Ndërsa dy pleqtë mundohen ta jetojnë jetën e tyre ashtu si munden, një ngjarje metaforike e trondit paqen e tyre të lodhur: në mbrëmje herët, ata zbulojnë se shtëpia e tyre është e rrethuar me mure me tulla, duke krijuar kështu një paradhomë të vdekjes, ku nuk punon telefoni dhe mungon energjia elektrike. Dështon kërkimi i ethshëm për të zbuluar shkakun. Të dorëzuar bashkëshortët bien të flenë për të pritur vdekjen. Të nesërmen i zgjon zilja e fshatares që sjell qumështin. Të çuditur shohin se kanë fjetur të veshur: tringëllon telefoni, është një dite e re, me diell.